

چگونه با پرینتر سه بعدی صنعتی اتصالات کاربردی مبلمان تولید کنیم؟
Patel برای پایان نامه اش علاقه مند به کاوش برای ساخت مبلمان با استفاده از پرینتر سه بعدی رومیزی بود. او می خواست قطعه ای طراحی کند که می شد آن را یا روی پرینتر سه بعدی صنعتی یا رومیزی پرینت کرد و کاملاً مطلوب باشد. |
Patel به تازگی درجه اش را در طراحی محصول را از Ravensbourne که دانشگاه رسانه ای جدیدی در لندن است کسب کرده است. او برای پایان نامه اش علاقه مند به کاوش برای ساخت مبلمان با استفاده از پرینتر سه بعدی رومیزی بود. او می خواست قطعه ای طراحی کند که می شد آن را یا روی چاپگر سه بعدی صنعتی یا رومیزی چاپ کرد و کاملاً مطلوب باشد.
پس از کار کردن در یک سری مفاهیم و تولید مجموعه ای اولیه از مدل های سه بعدی در Solidworks، او شروع به تولید نمونه های اولیه در پرینتر سه بعدی اش کرد. او از ابزار شبیه سازی در Solidworks برای نمایش راه هایی که قطعات می توانستند به فشارهای مختلف اعمال شده به خود واکنش نشان دهد استفاده کرد. با این وجود، او تنها به مدل های دیجیتال برای کسب اطلاع بسنده نکرد؛ او همچنین آزمون دستی خودش را بر پا کرد.
مراحل انجام کار
Patel می گوید: “من هر طراحی را با بررسی و تغییر آن به هر جهت و پریدن روی آن امتحان کردم. از این طریق فهمیدم که باید قلاب ها را به میز اضافه کم و گرنه بسیار بی ثبات خواهد بود، این قلاب ها در شکل دهی ساختاری و پشتیبانی از میز بسیار کمک کردند.”
Patel قطعات را به شکلی ساخت که بتوانند روی هر چاپگری با ابعاد حداقل ۲۲۵ * ۱۴۵ میلی متر چاپ شوند. او همچنین برای حداکثر سازی نرخ چاپ/فیلامنت به شکلی که قطعات بتوانند تنها با استفاده از ۱ کیلوگرم فیلامنت چاپ شوند کار کرد. تنها ماده مورد نیاز دیگر برای ساخت این قطعه کارکردی یک سری از قطعات ۲ * ۲ اینچ و یک صفحه ۱۸ * ۲۴ اینج چوبی برای سطح است.
این طراحی یک شبه به وجود نیامد و در این فرآیند Patel فهمید که با چاپگر سه بعدی باید به شکلی متفاوت از دیگر ابزار کار کرد. یک پرینتر سه بعدی صنعتی یا رومیزی تنها یک پرتال برای ساخت هر چیزی که بشود تصورش را کرد نیست، بلکه نیازمندی ها و احتمالات خاص خودش را دارد. نادیده گرفتن این ویژگی ها مشکلاتی برای پروژه ایجاد می کند که Patel این گونه از آن یاد کرد
آزمون و خطا
“از نمونه سازی اولیه تا محصول نهایی، باید چندین طرح را امتحان می کردم که باعث مشکل می شود زیرا زمان می برد و کار نمی کرد. طراحی اول از ABS بود و مشکل جداسازی لایه ای داشت، حتی زمانی که لایه ها را در رابطه با فشار ساختاری باز چینی کردم باز هم شکست. بار دیگر با استفاده از Colourfab Bronze و Taulman Nylon 645 به ساخت پرداختم اما در نهایت مواد اولیه دیگری برای محصول نهایی انتخاب کردم.”
Patel جهت ساخت قطعات نهایی از Taulman Nylon Bridge استفاده کرد. قطعات ساخته شده شامل دو اتصال اصلی، ۴ قلاب پشتیبان، ۴ قلاب نهایی، ۴ کفشک و زمان تقریببی ۳۰ ساعت برای چاپ بود. اتصالات اصلی بیشترین زمان را می برد که هریک ۹ ساعت بود، قلاب های پشتیبان برای هر قطعه ۲ ساعت زمان برد و کقشک ها قلاب های نهایی هر یک ۳۰ دقیقه زمان نیاز داشت.
قطعه ساخته شده برای پروژه نهایی او به صورت واضح گامی جهت توسعه یک محصول نهایی است گرچه نوید کار خوبی را می دهد. برخی افراد ممکن است بگویند که شیطان در جزئیات است، اما من فکر می کنم Charles Eames بود که گفت بهترین کار زمانی انجام می شد که جزئیات را جزئیات ندانیم. پالایش بیشتر از نظر مواد اولیه و اتصالات ادامه می یابد تا Patel را به سمت یک طراحی ساده، تمیز و کارکردی هدایت کند.
نظرات خود را درباره اتصالات چاپ سه بعدی مبلمان با آدرس info@elite3d.net در میان بگذارید